Janko Ramač, redovni profesor Novosadskog univerziteta, preminuo je 27. avgusta u 67. godini života. Rođen je u Ruskom Krsturu 1955. godine gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Četiri razreda klasične gimnazije završio je u Rimu. Diplomirao je istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, magistarski rad odbranio na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a doktorat na Državnom univerzitetu u Užgorodu u Ukrajini. Osnovna oblast profesionalnog interesovanja mu je bila istorija Rusina u Južnoj Ugarskoj/Jugoslaviji. Bavio se i kulturnom istorijom i folklorom Rusina i Ukrajinaca te izučavanjem prošlosti Slovaka u Vojvodini i slovačko-rusinskih kulturnih, književnih i prosvetnih kontakata i veza. Od 2006. godine redovni je profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Novom Sadu. Za prevod Biblije – Starog i Novog zaveta sa grčkog izvornika na rusinski jezik dobio je Orden viteza sv. Pape Silvestera.

Profesor Ramač je dugi niz godina bio deo upravljačkih struktura Ekumenske humanitarne organizacije (EHO), a jedno vreme je obavljao i funkciju predsednika Upravnog odbora. Pamtićemo ga kao čoveka koji je svojom smirenošću i posvećenošću pomagao da naša organizacija, vođena hrišćanskim etičkim vrednostima, doprinese izgradnji pravednog društva i poštovanju različitosti.

Reči profesora Ramača iz publikacije povodom 25 godina rada EHO-a

„U vreme velike političke i ekonomske krize na ovim prostorima  početkom  devedesetih godina prošlog veka dosta sam sarađivao sa dr Romanom Mizom, grkokatoličkim parohom u Novom Sadu. Vrata njegovog stana i parohijalnog doma bila su širom otvorena za vernike, duhovne osobe, intelektualce. Tada sam se upoznao sa njegovim ekumenskim radom i mnogim njegovim prijeteljima saradnicima sa kojima je nastojao da gradi mostove zbližavanja hrišćanskih crkava i njihovih vernika. Na predlog i molbu Romana Miza prihvatio sam da postanem član Upravnog odbora EHO i tek tada sam istinski upoznao delatnost ove organizacije i shvatio koliko ljubav, dobra volja, nesebičan rad za druge, često one koji su u nevolji i potrebi, može malim koracima učiniti velika dela. Zbog toga sam zahvalan Romanu Mizu i svima sa kojima sam svih ovih godina sarađivao na širenju duha i dela ekumenizma.“ (dr Janko Ramač)

Neka mu je večna slava.