Tretman dece sa neurorazvojnim poremećajima predstavlja dugotrajan i kontinuiran proces. Kako bi se deci sa razvojnim problemima omogućilo da žive što samostalnije, neophodno je da službe podrške obezbede raznovrsne pristupe i strategije zasnovane na dokazima i dobrim praksama multisektorske saradnje.

Često su usled fokusa stručnjaka na problem koji se manifestuje kod deteta,  stručnjaci zanemarivali roditelje, a oni su ti koji preuzimaju odgovornost i sprovode najveći deo lečenja, kako fizičkog i tako i psihološkog, tako da se relativno malo može uraditi za dete ako nema saradnje sa roditeljima. Savremena koncepcija tretmana ne uključuje više stavove da po kojima su roditelji dece samo pasivni izvršioci delova tretmana koji podrazumeva dovođenje deteta na tretman i sprovođenje vežbi. Zbog toga je potrebno motivisati roditelje da prepoznaju potencijale i mogućnosti svoje dece kako bi deci omogućili da se razvijaju u pravcu što veće nezavisnosti.

Uloga roditelja, zapravo počinje i pre započinjanja tretmana, u kući u porodičnom okruženju, praćenjem dečijeg razvoja i potreba deteta, kao i stimulacijom potencijala deteta. Na odnos roditelja ili staratelja prema razvojnim problemima sa kojima se dete suočava utiču mnogi faktori, a pre svega tip i stepen razvojne teškoće deteta, struktura ličnosti roditelja i funkcionalnost porodičnih odnosa. U većini porodica koja ima dete sa razvojnim problemima postoji određena vrsta stresa, različitih reakcija na prihvatanje ili odbijanje postojanja problema, pa sve do porodične disfunkcionalnosti. Od roditelja i njihovog odnosa prema tretmanu deteta zavisi i koliko će pomaka biti u istom.  Motivacija roditelja je ključna potpora detetu u početnoj fazi tretmana. Vrlo je važno kontinuirano pružati podršku roditeljima i motivisati ih da nastave sa tretmanima. Da bi se postigao rezultat odnos između stručnjaka i roditelja trebalo bi da je partnerski i da podrazumeva obostrano poverenje i doživljaj pouzdanosti. Intervencije koje su usmerene na roditelje dece podrazumevaju informisanje i edukaciju, savetovanje i psihoterapijski rad. Važno je napomenuti da roditelj mora biti angažovan u svim fazama tretmana. Važnost ovog programa se ogleda u osnaživanju porodica. Roditeljima dece koja su nedavno dobila dijagnozu, edukacija i ovladavanje specifičnim veštinama značajno popravljaju mentalno zdravlje i proces prilagođavanja novonastalim uslovima.

Edukacija roditelja pozitivno utiče na: unapređenje socijalnih i komunikacionih veština deteta i izaziva pozitivni efekat na socijalno ponašanje deteta i njegovu komunikaciju, uspešnije roditeljstvo i unapređenje odnosa roditelj – dete.

Period implementacije: 1. jun 2023 – 31. decembar 2023. godine u Novom Sadu

Partner: Grad Novi Sad, Gradska uprava za zdravstvo, GAW Nemacka

Koordinatorka projekta: Borka Vrekić > borka@ehons.org